тра́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тра́с
Р. тра́су
Д. тра́су
В. тра́с
Т. тра́сам
М. тра́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трас (род. тра́су) м., мин. трас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трас геол. трас, род. тра́су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трас, ‑у, м.

Горная парода вулканічнага паходжання з групы туфаў, якую дабаўляюць да цэменту для моцы і пластычнасці.

[Ням. Trass.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трас

т. 15, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трас

(ням. Trass)

горная парода, разнавіднасць вулканічнага туфу, якую дабаўляюць да цэменту для моцы і пластычнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цеплатра́са, -ы, мн. -ы, -тра́с, ж.

Лінія, шлях цеплаправода.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тра́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тра́са тра́сы
Р. тра́сы тра́с
Д. тра́се тра́сам
В. тра́су тра́сы
Т. тра́сай
тра́саю		 тра́самі
М. тра́се тра́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тра́са, -ы, мн. -ы, трас, ж.

1. Лінія на карце або на зямной паверхні, якая намячае кірунак чаго-н.

Т. трубаправода.

2. Дарога, шлях.

Аўтамабільная т.

Паветраная т.

3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.

Т. ракеты.

|| прым. тра́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

першапрахо́дчык, ‑а, м.

Той, хто першы праклаў шлях, даследаваў, асвоіў якія‑н. краіны, тэрыторыі і пад. // Пра таго, хто пракладвае першыя шляхі ў чым‑н., першым асвойвае што‑н. новае. Першапраходчыкі новых трас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)