транзі́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Транзітны пасажыр, які едзе да месца прызначэння з перасадкай у якім-н. пункце.

|| ж. транзі́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

транзі́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. транзі́тнік транзі́тнікі
Р. транзі́тніка транзі́тнікаў
Д. транзі́тніку транзі́тнікам
В. транзі́тніка транзі́тнікаў
Т. транзі́тнікам транзі́тнікамі
М. транзі́тніку транзі́тніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

транзі́тнік, ‑а, м.

Разм. Транзітны пасажыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транзі́тніца, ‑ы ж.

Разм. Жан. да транзітнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)