трамва́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік трамвайнага транспарту.

|| ж. трамва́йшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трамва́йшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трамва́йшчык трамва́йшчыкі
Р. трамва́йшчыка трамва́йшчыкаў
Д. трамва́йшчыку трамва́йшчыкам
В. трамва́йшчыка трамва́йшчыкаў
Т. трамва́йшчыкам трамва́йшчыкамі
М. трамва́йшчыку трамва́йшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трамва́йшчык м. трамва́йщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трамва́йшчык, ‑а, м.

Работнік або служачы трамвайнага транспарту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трамва́йщик трамва́йшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трамва́йшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да трамвайшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tramwajarz

м. трамвайшчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)