трамбо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Духавы медны музычны інструмент нізкага тэмбру.

|| прым. трамбо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трамбо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трамбо́н трамбо́ны
Р. трамбо́на трамбо́наў
Д. трамбо́ну трамбо́нам
В. трамбо́н трамбо́ны
Т. трамбо́нам трамбо́намі
М. трамбо́не трамбо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трамбо́н м., муз. тромбо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трамбо́н, ‑а, м.

Духавы медны музычны інструмент нізкага і рэзкага тэмбру, які мае выгляд двойчы выгнутай трубкі з шырокай гарлавінай.

[Іт. trombone.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трамбон 1/432; 7/310; 10/278 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трамбон

т. 15, с. 503

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трамбо́н м. муз. Posáune f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трамбо́н

(іт. trombone)

медны духавы музычны інструмент, які мае выгляд двойчы выгнутай трубкі з шырокай гарлавінай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трамбо́н ’духавы медны музычны інструмент’ (ТСБМ). Праз польскую ці рускую мовы з італ. trombone ’вялікая труба’, якое ад tromba ’труба’ (Фасмер, 4, 105; Голуб-Ліер, 490; ЕСУМ, 5, 647).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тромбо́н муз. трамбо́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)