Страўнікава-кішачнага тракту хваробы 1/298; 2/39, 49, 151, 271; 10/80

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тра́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тра́кт тра́кты
Р. тра́кту тра́ктаў
Д. тра́кту тра́ктам
В. тра́кт тра́кты
Т. тра́ктам тра́ктамі
М. тра́кце тра́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Частка стрававальнага тракту: мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

2. Тое, што і горла (у 1 і 2 знач.; разм.).

Схапіць за глотку.

|| прым. гло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тракт (род. тра́кту) м. (дорога) тракт, больша́к;

○ стра́ўнікава-кі́шачны т. — анат. желу́дочно-кише́чный тракт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракт, ‑у, М ‑кце, м.

Шырокая праезджая дарога. Узбоч ад шырокага тракту, які вядзе ў гандлёвае сяло Піляцічы, ляжыць закіданая снегам вёска Кавенькі. Навуменка.

•••

Страўнікава-кішачны тракт (спец.) — сукупнасць стрававальных органаў жывёл і чалавека.

[Ням. Trakt з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гастрафілёз

(ад гастрафілы)

хвароба стрававальнага тракту няпарнакапытных жывёл, якая выклікаецца гастрафіламі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тракт

1. (дорога) тракт, род. тра́кту м., шлях, род. шля́ху м.; гасці́нец, -нца ж.;

2. (направление, маршрут) спец. тракт, род. тра́кту м.;

3. анат. тракт, род. тра́кта м.;

желу́дочно-кише́чный тракт стра́ўнікава-кі́шачны тракт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белалгі́н

[ад бел(адонна) + (ан)альгін]

лекавы проціспазматычны, болесуцішальны і процікіслотны прэпарат пры захворваннях страўнікава-кішачнага тракту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бесало́л

[ад бе(ладонна) + салол]

лекавы прэпарат, які прымяняюць пры захворваннях страўнікава-кішачнага тракту, цыстытах і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гастраэнтэракалі́т

(ад гастра- + энтэракаліт)

вострае або хранічнае запаленне страўнікава-кішачнага тракту жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)