траекто́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. траекто́рыя траекто́рыі
Р. траекто́рыі траекто́рый
Д. траекто́рыі траекто́рыям
В. траекто́рыю траекто́рыі
Т. траекто́рыяй
траекто́рыяю		 траекто́рыямі
М. траекто́рыі траекто́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траекто́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Лінія, якую апісвае ў прасторы якое-н. цела або пункт у працэсе руху.

Т. палёту метэарыта.

2. Лінія палёту снарада, ракеты або кулі.

|| прым. траекто́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

траекто́рыя ж. траекто́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траекто́рыя, ‑і, ж.

Спец. Лінія, якую апісвае ў прасторы ў працэсе руху цела або пункт. Траекторыя электрона. // Лінія палёту снарада або кулі. Траекторыя ракеты.

[Ад лац. trajectus — перамяшчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Траекторыя 10/275

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

траекторыя

т. 15, с. 498

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

траекто́рыя ж. Flúgbahn f -, -en, Trajektóri¦e f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

траекто́рыя

(с.-лац. traiectorius = які датычыць перамяшчэння)

лінія, якую апісвае ў прасторы ў працэсе руху цела або пункт (напр. т. снарада, т. ракеты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Траекто́рыя ’лінія палёту ў прасторы кулі, снарада ці іншага цела’ (ТСБМ) — праз польскую ці рускую мовы з с.-вяк.-лац. traiectorius ’які перакідваецца, перамяшчаецца’ (SWO, 1980, 768; Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 615).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

траекто́рия траекто́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)