Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трады́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Звычаі, погляды, нормы паводзін і пад., якія перадаюцца ад папярэдніх пакаленняў наступным.
Гістарычныя традыцыі.
Традыцыі продкаў.
2. Парадак, звычай, што ўстанаўліваецца ў паводзінах, быце.
Т. адзначаць дзень нараджэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трады́цыяж., в разн. знач. тради́ция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Традыцыя 10/274
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
трады́цыя, ‑і, ж.
Гістарычна выпрацаваныя звычаі, погляды, нормы паводзін, густу і пад., якія пераходзяць ад папярэдняга да наступнага пакалення. Крытычныя традыцыі Бялінскага. Рэвалюцыйныя традыцыі пралетарыяту. Класічныя традыцыі тэатра. □ [Пятро Тадаровіч] чапляўся за зямлю, за традыцыі працавітага простага чалавека, за жыццё.Чорны.Ламаць устаноўленыя традыцыі нельга было без рызыкі здабыць славу нейкага адшчапенца і чалавека падазронага, асабліва ў такі час, калі настаўнікі зарэкамендавалі сябе як людзі з крамольніцкім складам мыслей.Колас.// Парадак, няпісаны закон, што ўстанавіўся ў паводзінах, быце. Стаць традыцыяй. Увайсці ў традыцыю. □ Начальнік порта ў захапленні ад адвагі капітана, які застаўся адзін .. і не пакідаў судн[а] паводле лепшых мараходных традыцый.Самуйлёнак.У брыгадзе з’явілася і такая традыцыя — калектыўна адзначаць дні нараджэння.Лось.// Норма чаго‑н. Традыцыя сцэнічнага вымаўлення.
[Ад лац. traditio — перадача.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трады́цыяж. Traditión f -, -en, Überlíeferung f -, -en;
па трады́цыі traditiónsgemäß;
пару́шыць трады́цыю mit der Gepflógenheit bréchen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
трады́цыя
(лац. traditio = перадача)
звычай, парадак; правілы паводзін, якія перадаюцца з пакалення ў пакаленне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Трады́цыя ’перадача ад пакалення да пакалення нормаў, звычаяў, поглядаў і інш.’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), трады́ція ’тс’ (Ласт.), ст.-бел.традиция, традыция ’тс’ (XVII ст.), якое праз ст.-польск.tradycyja (XVI ст.) з лац.trāditio (Булыка, Лекс. запазыч., 192) < trādĕre ’аддаваць’, ’перадаваць вусным шляхам’ < trans ’пера-’ і dare ’даць, даваць’ (Длугаш-Курчабова, 501–503; Голуб-Ліер, 485; ЕСУМ, 5, 615).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
трады́цыя
(лац. traditio = перадача)
звычай, парадак; нормы паводзін, якія перадаюцца з пакалення ў пакаленне.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)