траві́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. траві́льшчык траві́льшчыкі
Р. траві́льшчыка траві́льшчыкаў
Д. траві́льшчыку траві́льшчыкам
В. траві́льшчыка траві́льшчыкаў
Т. траві́льшчыкам траві́льшчыкамі
М. траві́льшчыку траві́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траві́льшчык м. трави́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па траўленню ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трави́льщик траві́льшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тра́вщик

1. спец. траві́льшчык, -ка м.;

2. (мастер, делающий травчатые узоры) уст. тра́ўшчык, -ка м., узо́рнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)