траасты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. траасты́т
Р. траасты́ту
Д. траасты́ту
В. траасты́т
Т. траасты́там
М. траасты́це

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Траастыт 4/468; 10/272; 11/141

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

траасты́т

[ад фр. L. Troast = прозвішча фр. хіміка (1825—1911)]

структурная састаўная частка сталі, якая ўяўляе сабой высокадысперсную сумесь часцінак ферыту і карбідаў (у прыватнасці цэментыту); па цвёрдасці займае сярэдняе становішча паміж мартэнсітам і сарбітам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трастыт, гл. Траастыт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)