теря́ть несов., в разн. знач. тра́ціць; (преимущественно о конкретных предметах) губля́ць;
теря́ть де́ньги губля́ць гро́шы;
теря́ть влия́ние тра́ціць уплы́ў;
теря́ть терпе́ние тра́ціць цярплі́васць (цярпе́нне);
теря́ть си́лу тра́ціць сі́лу;
теря́ть в ве́се тра́ціць у вазе́;
теря́ть вре́мя тра́ціць час;
я на э́том мно́го теря́ю я на гэ́тым шмат тра́чу;
◊
не́чего теря́ть няма́ чаго́ тра́ціць (губля́ць);
теря́ть го́лову губля́ць галаву́;
теря́ть из ви́ду а) губля́ць з вачэ́й; б) (упускать) выпуска́ць з-пад ува́гі;
теря́ть по́чву под нога́ми тра́ціць (губля́ць) гле́бу пад нага́мі; см. потеря́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разгу́бліваць несов. расте́ривать, теря́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абняду́жваць несов. ослабева́ть, теря́ть си́лы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нясі́лець несов. (терять силы) изнемога́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выдыха́ться
1. (терять запах, крепость) вытыха́цца;
2. перен. (терять силу, способность) разг. выдыха́цца;
3. страд. выдыха́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вытыха́цца несов. (терять запах, крепость) выдыха́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
губля́ць несов.
1. в разн. знач. теря́ть; (листья, перья и т.п. — ещё) роня́ть;
г. кні́гі — теря́ть кни́ги;
дрэ́вы ~ля́юць лі́сце — дере́вья роня́ют (теря́ют) ли́стья;
г. даро́гу — теря́ть доро́гу;
2. тра́тить;
г. ма́рна час — тра́тить зря вре́мя;
◊ г. з вачэ́й (з во́ка) — теря́ть и́з виду;
няма́ чаго́ г. — не́чего теря́ть;
г. галаву́ — теря́ть го́лову;
г. гле́бу пад нага́мі — теря́ть по́чву под нога́ми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Аціра́цца (экспр.) ’хадзіць без справы, гультайнічаць’ (КТС), рус. разм. отираться. Ад аціраць, церці, параўн. аціраць бакі ’марнатравіць час’ (Юрч. Фраз., I), церціся ’губляцца, прападаць, хадзіць без справы па суседзях’ (Шат.), церці час ’дарэмна губляць час’ (Шат.); апошняе адпавядае рус. терять время і, магчыма, тлумачыць паходжанне рус. терять ’губляць’ ад церці (тереть), сувязь якіх устанаўлівае Фасмер, 4, 50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адахво́чвацца несов., возвр., страд. теря́ть охо́ту, жела́ние; отва́живаться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дранцве́ць несов. (терять чувствительность) деревене́ть, неме́ть, затека́ть; цепене́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)