таўсту́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. таўсту́н таўстуны́
Р. таўстуна́ таўстуно́ў
Д. таўстуну́ таўстуна́м
В. таўстуна́ таўстуно́ў
Т. таўстуно́м таўстуна́мі
М. таўстуне́ таўстуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

таўсту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Тоўсты чалавек.

|| памянш.-ласк. таўстуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

|| ж. таўсту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х; памянш.-ласк. таўсту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўсту́н, -на́ м., разг. толстя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўсту́н, ‑а, м.

Разм. Тоўсты мужчына (радзей — юнак, хлопчык). Пакуль Віця, разявіўшы рот, думаў, жартуе гэты таўстун ці праўду кажа, той падцягнуў да сябе лусту намазанага шмальцам хлеба і кубак з чаем. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсту́н м. Dícke (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

таўсту́ха¹ гл. таўстун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

толстя́к разг. таўсту́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўстуно́к, ‑нка, м.

Памянш.-ласк. да таўстун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fatty​1 [ˈfæti] n. infml, derog. таўсту́н; таўсту́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tłuścioch

м. таўстун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)