тахо́граф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тахо́граф |
тахо́графы |
| Р. |
тахо́графа |
тахо́графаў |
| Д. |
тахо́графу |
тахо́графам |
| В. |
тахо́граф |
тахо́графы |
| Т. |
тахо́графам |
тахо́графамі |
| М. |
тахо́графе |
тахо́графах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тахо́граф
(ад гр. tachos = хуткасць + -граф)
прыбор, які фіксуе змену хуткасці вярчэння дэталей машын або механізмаў у выглядзе крывой лініі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
tachograf, ~u
м. тахограф
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)