тафта́, -ы́, ДМ -фце́, ж.

Тонкая глянцавітая шаўковая або баваўняная тканіна палатнянага перапляцення.

|| прым. тафцяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тафта́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. тафта́
Р. тафты́
Д. тафце́
В. тафту́
Т. тафто́й
тафто́ю
М. тафце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тафта́ ж., текст. тафта́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тафта́ текст. тафта́, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тафта́, ‑ы, ДМ ‑фце, ж.

Частая шаўковая або баваўняная глянцавітая тканіна.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тафта́ ж тэкст Taft m -(e)s, -e;

ядва́бная тафта́ Séidentaft m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тафта

Том: 33, старонка: 223.

img/33/33-223_1155_Тафта.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Тафта́ ’шаўковая або баваўняная глянцавітая тканіна’ (ТСБМ), ст.-бел. тафта ’тс’; сюды ж тафта́ннік ’паркаль’ (Сцяшк. Сл.). Старабеларускае слова фіксуецца з 1497 г. і выводзіцца з тур. асм. tafta, што з перс. tāftä ’від тканіны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 115). Дапускаюць два шляхі пранікнення: непасрэдна з турэцкай (параўн. удакладненае ст.-бел. китайки тафты куском; 1511 г.) або праз польск. tafta з франц. taffetas ’тс’ ці італ. taffetà ’тс’. Менш верагодна рускае пасрэдніцтва, як даводзіць Цыхун (Пути поднебесной, Минск, 2006, 1, 260); мажліва, паўторнае запазычанне з рус. тафта́ ’тс’, гл. Фасмер, 4, 29; Брукнер, 563; ЕСУМ, 5, 528–529; Голуб-Ліер, 476; Махэк₂, 633; Міту, Зб. памяці Слаўскага, 305.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тафта-Хартлі закон

т. 15, с. 463

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

taffeta

[ˈtæfətə]

n.

тафта́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)