та́ты, -аў, адз. тат, -а, М та́це, м.

Народнасць іранскай моўнай групы, якая жыве ў прыкаспійскай частцы Азербайджана і на поўдні Дагестана.

|| ж. та́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. та́цкі, -ая, -ае.

Тацкая мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́ты этн. та́ты, -таў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́ты, -таў этн. та́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таты (народ) 7/432

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

та́ты, ‑аў; адз. тат, ‑а, М таце, м.; татка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. таткі, ‑так; ж.

Народнасць іранскай моўнай групы, якая жыве ў Азербайджанскай ССР і Дагестанскай АССР, за межамі СССР — у Іране.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́та

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́та та́ты
Р. та́ты та́таў
Д. та́ту та́там
В. та́ту та́таў
Т. та́там та́тамі
М. та́ту та́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тат м. тат; см. та́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тат,

гл. таты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́т та́ты
Р. та́та та́таў
Д. та́ту та́там
В. та́та та́таў
Т. та́там та́тамі
М. та́це та́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́тка ​1, ‑і, м.

Разм. Ласк. да тата.

та́тка ​2,

гл. таты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)