Verbum

анлайнавы слоўнік

тасёмка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Тое, што і тасьма.

|| прым. тасёмачны, -ая, -ае і тасёмкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тасё́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тасёмка ж. тесёмка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тасёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Тое, што і тасьма.

2. Завязка з тасьмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тасёмка ж., тасьма́ ж. Band n -es, Bänder; Bórte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

тесёмка тасёмка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wstążka

ж. стужка; тасёмка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tasiemka

ж. тасёмка, тасьма, стужачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

і́рха, ‑і, ДМ ірсе, ж.

1. Вузенькая палоска скуры або аўчыны, якая закладваецца ў шво кажуха, рукавіцы і інш.

2. Разм. Тасёмка або вузкая палоска аўчыны, якой абшываюць край адзення або абутку для ўпрыгожання; аблямоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ribbon [ˈrɪbən] n. сту́жка, касні́к; тасьма́, тасёмка;

Jane was wearing a ribbon in her hair. У валасы Джэйн была ўплецена стужка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)