тасо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. тасо́ўка
Р. тасо́ўкі
Д. тасо́ўцы
В. тасо́ўку
Т. тасо́ўкай
тасо́ўкаю
М. тасо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тасо́ўка ж. тасо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тасо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што.

Перамешваць (ігральныя карты).

|| зак. стасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.

|| наз. тасава́нне, -я, н. і тасо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тасо́вка ж. тасо́ўка, -кі ж., тасава́нне, -ння ср., картава́нне ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)