тары́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тары́ф тары́фы
Р. тары́фу тары́фаў
Д. тары́фу тары́фам
В. тары́ф тары́фы
Т. тары́фам тары́фамі
М. тары́фе тары́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тары́ф, -у, мн. -ы, -аў, м.

Афіцыйна ўстаноўленая сума збораў, аплаты за што-н.

Мытны т.

Чыгуначны т.

|| прым. тары́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тары́ф, -фу м. тари́ф;

чыгу́начны т. — железнодоро́жный тари́ф;

тамо́жны т. — тамо́женный тари́ф;

~фы зарабо́тнай пла́ты — тари́фы за́работной пла́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тары́ф, ‑у, м.

Афіцыйна ўстаноўленая сума збораў, аплаты за што‑н. Чыгуначны тарыф. Таможны тарыф. Тарыфы заработнай платы.

•••

Забаронныя тарыфы — тое, што і забаронныя пошліны (гл. пошліна).

[Фр. tarif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тары́ф м камерц Taríf m -s, -e; Tarífsatz m -es, -sätze; Preis m -es, -; Gebühr f -, -en;

аге́нцкі тары́ф Vertrétertarif m;

гну́ткі тары́ф bewéglicher [flexíbler] Taríf;

забаро́нны тары́ф Spérrtarif m;

ільго́тны тары́ф Vórzugstarif m, Sóndertarif m;

мы́тны тары́ф Zóllgebühr f -, -en;

зго́дна з тары́фам taríflich, tarífgemäß;

апла́чваць зго́дна з тары́фам nach Taríf bezáhlen;

вызнача́ць тары́ф éinen Taríf féstsetzen [féstlegen] скасо́ўваць тары́ф éinen Taríf kündigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тары́ф ’устаноўленая сума збораў, аплаты’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), тары́фа ’тс’ (Вруб.), ’спіс тавараў з расцэнкамі’ (Ласт.), ’аплата згодна лічыльніку (у таксі)’: у тарыфе ездзіць (гарад., Сл. ПЗБ), ст.-бел. тарыфъ ’цэннік’ (1711 г., КГС). Запазычана з рус. тари́ф ’тс’ або з польск. taryfa ’тс’, taryf ’тс’; апошнія выводзяць з іт. tariffa ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 84), сучасныя запазычанні праз рускую з франц. tarif ’тарыф’, якое з італ., ісп. і парт. tarifa ’тс’ < араб. ta‘rîf(a) ’абвяшчэнне (платы)’ < ‘árrafa ’ён абвясціў’. Выводзяць таксама з тапоніма Тарыфа — назва вострава ў Міжземным моры (Фасмер, 4, 24; ЕСУМ, 5, 522; Голуб-Ліер, 477).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тары́ф

(фр. tarif, ад ар. ta’rif = вызначэнне)

норма збораў, аплаты за што-н., напр. за перавоз пасажыраў, грузаў, паштовыя паслугі, карыстанне электраэнергіяй, газам і інш. (напр. чыгуначны т., таможны т.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыферэнцыраваны тарыф

т. 6, с. 299

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

не́та-тары́ф камерц Néttotarif m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ахава́льны, -ая, -ае.

Які служыць для аховы каго-н.

А. тарыф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)