тары́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тары́т
Р. тары́ту
Д. тары́ту
В. тары́т
Т. тары́там
М. тары́це

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Тарыт 9/35; 10/271

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тары́т

(ад торый)

мінерал класа сілікатаў чорнага, бурага, аранжавага колеру; руда торыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тори́т мин. тары́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)