Тарфянікі 10/240, 271

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тарфя́нік

‘тарфяное балота’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тарфя́нік тарфя́нікі
Р. тарфя́ніку тарфя́нікаў
Д. тарфя́ніку тарфя́нікам
В. тарфя́нік тарфя́нікі
Т. тарфя́нікам тарфя́нікамі
М. тарфя́ніку тарфя́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́ры, -ая, -ае.

1. Шаравата-карычневы.

Б. вугаль.

Бурыя тарфянікі.

2. Цёмнаруды з чырванаватым адлівам (пра масць жывёл).

Б. мядзведзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарфя́нік

‘спецыяліст’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тарфя́нік тарфя́нікі
Р. тарфя́ніка тарфя́нікаў
Д. тарфя́ніку тарфя́нікам
В. тарфя́ніка тарфя́нікаў
Т. тарфя́нікам тарфя́нікамі
М. тарфя́ніку тарфя́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малазо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе мала попелу, шлаку. Малазольныя тарфянікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тарфяныя радовішчы, гл. Тарфянікі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Féhn

n -(e)s, -e

1) ба́гна, твань; распрацава́нае бало́та

2) тарфя́нікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГО́ТЛАНД

(Gotland),

самы вял. востраў у Балтыйскім м., тэр. Швецыі. Утварае самастойную адм. адзінку (лен). Пл. 2960 км². Нас. 57,6 тыс. чал. (1993). Паверхня — плато (выш. да 83 м), складзенае з вапнякоў і пясчанікаў; пашыраны карставыя формы рэльефу. Клімат умераны, марскі. Хвойныя і шыракалістыя лясы. Тарфянікі. Рэзерват Хал-Хангвар. Пасевы збожжавых, бульбы. Жывёлагадоўля. Распрацоўкі вапняку. Адм. цэнтр і гал. порт — г. Вісбю.

т. 5, с. 370

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тарфя́нік

1. Тарфяное балота (БРС).

2. Поле на месцы асушанага балота (Сал., Слаўг.). Тое ж тарфя́нікі (Жытк.), тарфя́нне, тархвяні́шча, тарховінне, тарховішча, таршы́шча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ГРАМПІЯ́НСКІЯ ГО́РЫ

(Grampians),

самыя высокія горы в-ва Вялікабрытанія. Размешчаны на Пн, у Шатландыі: частка Паўночна-Шатландскага нагор’я. Працягнуліся з З на У амаль на 250 км. Выш. да 1343 м (г. Бен-Невіс). Складзены з гнейсаў, сланцаў, гранітаў. Характэрны згладжаныя вяршыні, старажытналедавіковыя формы рэльефу. Клімат умераны марскі. Ападкаў да 1000 мм за год. Тарфянікі, зараснікі верасу, лугі. Рэзерваты: Глен-Рой, Карнгарм, М’юір-оф-Дынет.

т. 5, с. 403

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)