тарпава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тарпава́нне
Р. тарпава́ння
Д. тарпава́нню
В. тарпава́нне
Т. тарпава́ннем
М. тарпава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарпава́нне ср. скирдова́ние, скирдо́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарпава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарпаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; незак., што.

Складаць у торпы.

Т. жыта.

|| наз. тарпава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скирдо́вка ж., разг. сціртава́нне, -ння ср., тарпава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скирдова́ние с.-х. сціртава́нне, -ння ср., склада́нне ў тарпы́, тарпава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)