та́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Прадмет кухоннага ўжытку ў выглядзе пласціны з праколатымі дзіркамі, прызначанымі для раздрабнення, расцірання чаго-н.

Драць бульбу на тарцы.

|| прым. та́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́рка та́ркі
Р. та́ркі та́рак
Д. та́рцы та́ркам
В. та́рку та́ркі
Т. та́ркай
та́ркаю		 та́ркамі
М. та́рцы та́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́рка ж. тёрка;

драць бу́льбу на та́рцы — тере́ть карто́шку на тёрке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Прадмет кухоннага ўжытку — металічная пласцінка з дзіркамі, якая служыць для раздрабнення, расцірання чаго‑н. Наўкол пляменнікі сядзелі, На дзядзьку пільна ўсе глядзелі, Як ён, рукавы закасаўшы, Па тарцы шоргаў, шапку зняўшы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́рка ж Réib¦eisen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Та́рка ’прадмет кухоннага ўжытку, які служыць для раздрабнення, расцірання’ (ТСБМ, Нас., Шымк., Касп., Растарг., Варл., Сержп. Грам., Арх. Вяр.), сюды ж ’дошка для мыцця бялізны’ (Сцяц. Сл., Сцяц.; ваўк., Сл. ПЗБ), ’церніца (лён церці)’ (трак., Сл. ПЗБ), ст.-бел. тарка ’тарка’: тарку купили в дорогу (1682 г., КГС); таркава́ць ’церці на тарцы’ (Скарбы, Сцяшк., Янк. 2, Сл. ПЗБ, ЛА, 4), таркава́ць ’тс’ (ТС, ЖНС, Лекс. Бел. Палесся), таркава́ны ’сцёрты на тарцы’ (Сцяшк.; паст., швянч., Сл. ПЗБ; лун., Шатал.), таркава́ная ка́ша ’бабка (страва)’ (паст., ЛА, 4). Запазычана з польск. tarka ’кухонная прылада’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 58).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grater [ˈgreɪtə] n. та́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grater

[ˈgreɪtər]

n.

та́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tarka

ж.

1. тарка;

2. цёрн (плод)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тёрка

1. (предмет кухонного обихода) та́рка, -кі ж.;

2. с.-х. цёрка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)