тапіё́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. тапіё́ка
Р. тапіё́кі
Д. тапіё́цы
В. тапіё́ку
Т. тапіё́кай
тапіё́каю
М. тапіё́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тапіёка ж. тапио́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапіёка, ‑і, ДМ ‑піёцы, ж.

1. Крухмалістае рэчыва, якое здабываецца з клубняў расліны маніёку.

2. Мука або крупы з гэтага рэчыва.

[Партуг. tapioca.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tapioca [ˌtæpiˈəʊkə] n. тапіёка, кру́пы з крухма́лу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tapioca

[,tæpiˈoʊkə]

n.

тапіёка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tapioka

ж. тапіёка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)