тапо́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тапо́льнік
Р. тапо́льніку
Д. тапо́льніку
В. тапо́льнік
Т. тапо́льнікам
М. тапо́льніку

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тапо́льнік, ‑у, м., зб.

Таполевыя дрэвы, таполі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́польник собир. тапо́льнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)