тапе́шка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тапе́шка |
тапе́шкі |
| Р. |
тапе́шкі |
тапе́шак |
| Д. |
тапе́шцы |
тапе́шкам |
| В. |
тапе́шку |
тапе́шак |
| Т. |
тапе́шкай
тапе́шкаю |
тапе́шкамі |
| М. |
тапе́шцы |
тапе́шках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тапе́шка ’тоўстая жанчына’ (Бяльк.). Няясна, параўн. рус. тапе́шка ’ляпёшка’, якое Фасмер (4, 19) выводзіць з *топежка (< *топи́ть, відаць, са значэннем ’растапляць, раствараць’, гл. тапіць 2); магчыма, з таўпешка ад то́ўпіць ’набіваць, папаўняць’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)