та́пачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́пачка та́пачкі
Р. та́пачкі та́пачак
Д. та́пачцы та́пачкам
В. та́пачку та́пачкі
Т. та́пачкай
та́пачкаю		 та́пачкамі
М. та́пачцы та́пачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́пачкі, -чак, адз. та́пачка, -і, ДМ -чцы, ж. і та́пачак, -чка, м.

Тое, што і тапкі.

Спартыўныя т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́пачак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́пачак та́пачкі
Р. та́пачка та́пачак
Д. та́пачку та́пачкам
В. та́пачак та́пачкі
Т. та́пачкам та́пачкамі
М. та́пачку та́пачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́пачкі, -чак, ед. та́пачка ж., разг. и та́пачак, -чка м. та́почки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́почки мн., разг. та́пачкі, -чак, ед. та́пачка, -кі ж., та́пак, -пка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мэкшты ’балеткі’, ’льняныя, канапляныя палатняныя тапачкі для дзяцей, нябожчыкаў’ (паст., астрав., воран., шальч., віл., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. mekštas, mäk‑ štas ’тапачка з нітак’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́пачкі, ‑чак; адз. тапачка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Тое, што і тапкі. Сіняя кароткая спадніца адкрывае паспеўшыя ўжо загарэць ногі, абутыя ў белыя тапачкі. Васілевіч. Адтуль чутна было, як шлёпнулі тапачкі аб падлогу, рыпнуў ложак, і данеслася глухое ўсхліпванне. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)