тапані́міка, -і, ДМ -міцы, ж. (спец.).

Раздзел мовазнаўства, які вывучае тапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыянавання.

|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тапані́міка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. тапані́міка
Р. тапані́мікі
Д. тапані́міцы
В. тапані́міку
Т. тапані́мікай
тапані́мікаю
М. тапані́міцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тапані́міка ж., лингв. топони́мика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Раздзел анамастыкі, які вывучае геаграфічныя назвы, іх находжанне, структуру і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапаніміка 1/315, 316; 10/230, 464; 12/443

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тапаніміка

т. 15, с. 429

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тапані́міка ж.

1. Órtsnamen pl, Órtsnamenschatz m -es;

2. лінгв. Toponomástik f -, Órtsnamenkunde f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тапані́міка

(ад гр. topos = месца + onyma = імя)

раздзел анамастыкі, які вывучае геаграфічныя назвы (назвы населеных пунктаў, рэк, азёр, гор, нізін і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

топони́мика лингв., геогр. тапані́міка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЕАГРАФІ́ЧНЫЯ НА́ЗВЫ,

гл. Тапаніміка.

т. 5, с. 113

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)