тані́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тані́н
Р. тані́ну
Д. тані́ну
В. тані́н
Т. тані́нам
М. тані́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тані́н, -у, м.

Рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і мае дубільныя і вяжучыя ўласцівасці, выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы.

|| прым. тані́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тані́н, -ну м., хим. тани́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тані́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і мае дубільныя і вяжучыя ўласцівасці (выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы).

[Фр. tanin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тані́н

(фр. tanin)

арганічнае рэчыва белага або жаўтаватага колеру, якое выкарыстоўваецца ў дубільнай прамысловасці і медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тани́н хим. тані́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тони́н хим. тані́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тані́навы, ‑ая, ‑ае.

У якім знаходзіцца танін. Танінавыя фарбавальнікі. Танінавая мазь. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе таніну. Танінавая пратрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tanina

ж. фарм. танін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tannin

[ˈtænɪn]

n.

тані́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)