та́нга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. та́нга та́нга
Р. та́нга та́нга
Д. та́нга та́нга
В. та́нга та́нга
Т. та́нга та́нга
М. та́нга та́нга

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́нга, нескл., н.

Парны танец з энергічным выразным рытмам, які складаецца з шэрага адвольных па, а таксама музыка да гэтага танца.

Аргенцінскае т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́нга нескл., ср. та́нго

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́нга, нескл., н.

Парны бальны танец свабоднай кампазіцыі з энергічным, выразным рытмам, а таксама музыка да гэтага танца. Тым часам гарманіст зайграў танга. Асіпенка.

[Ісп. tango.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танга,

іспанскі народны танец.

т. 15, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Танга,

горад у Танзаніі.

т. 15, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

та́нга н муз (танец) Tángo m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Та́нга 1 ’парны бальны танец’ (ТСБМ). Запазычана з заходнееўрапейскіх моў, дзе з аргентынскага ісп. tango ’тс’, магчыма, гукапераймальнага паходжання (Сной₂, 750).

Та́нґа 2 ’танк’ (Сл. ПЗБ), та́нґа, та́нка ’тс’ (Сцяшк. Сл.). Гл. танк. Фанетычныя і марфалагічныя змены (ж. р.), відаць, з-за нехарактэрнай для беларускай народнай мовы фіналі ‑нк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́нго та́нга нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tango [ˈtæŋgəʊ] n. (pl. -os) та́нга (танец)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)