тампанава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тампанава́нне
Р. тампанава́ння
Д. тампанава́нню
В. тампанава́нне
Т. тампанава́ннем
М. тампанава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тампанава́нне ср., мед. тампони́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тампанава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тампанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тампанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; зак. і незак., што (спец.).

Увесці (уводзіць) тампон (тампоны) у рану.

|| наз. тампана́цыя, -і, ж., тампана́да, -ы, ДМ -дзе, ж. і тампанава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тампони́рование тампанава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)