Verbum

анлайнавы слоўнік

тамбуры́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тамбуры́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Ударны народны музычны інструмент, род бубна, пашыраны на поўдні Еўропы.

2. Барабан з падоўжаным корпусам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тамбуры́н м., муз. тамбури́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамбуры́н, ‑а, м.

1. Ударны народны музычны інструмент, род бубна (пашыраны на поўдні Еўропы).

2. Барабан з падоўжаным корпусам (пашыраны на поўдні Францыі, у Правансе).

[Іт. tamburino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамбуры́н м. муз. Tamburín n -s, -e, Schéllentrommel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

тамбуры́н

(фр. tambourin, іт. tamburino)

1) ударны народны музычны інструмент, пашыраны на поўдні Еўропы; разнавіднасць барабана;

2) даўні французскі народны танец;

3) музычны твор, які мае характар гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тамбури́н муз. тамбуры́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tambourine [ˌtæmbəˈri:n]n. mus. бу́бен, тамбуры́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tamburine

[,tæmbəˈri:n]

тамбуры́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tamburyno

н. муз. тамбурын;

гл. tamburyn

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)