тамары́нд

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тамары́нд
Р. тамары́нду
Д. тамары́нду
В. тамары́нд
Т. тамары́ндам
М. тамары́ндзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тамары́нд

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тамары́нд тамары́нды
Р. тамары́нда тамары́ндаў
Д. тамары́нду тамары́ндам
В. тамары́нд тамары́нды
Т. тамары́ндам тамары́ндамі
М. тамары́ндзе тамары́ндах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тамары́нд, -да, (о древесине и собир.) -ду м., бот. тамари́нд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамары́нд, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае вечназялёнае дрэва сямейства бабовых, плады якога выкарыстоўваюцца ў медыцыне і кандытарскай прамысловасці. / ‑у; у знач. зб. Нарэзаць тамарынду.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

[Ням. Tamarinde з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамары́нд

(ням. Tamarinde, ад ар. tamr hindi = індыйскі фінік)

вечназялёнае дрэва сям. бабовых, пашыранае ў тропіках, плады якога выкарыстоўваюцца ў медыцыне і кандытарскай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэзальпі́ніевыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных трапічных раслін (дрэў, кустоў) з чаргаваным перыстым лісцем і двухбаковымі прамяністымі кветкамі, да якога адносяцца ражковае дрэва, тамарынд і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамари́нд бот. тамары́нд, род. тамары́нда и (о древесине и собир.) тамары́нду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)