Та́ль

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Та́ль
Р. Та́лі
Д. Та́лі
В. Та́ль
Т. Та́ллю
М. Та́лі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. та́ль та́лі
Р. та́лі та́лей
та́ляў
Д. та́лі та́лям
В. та́ль та́лі
Т. та́ллю та́лямі
М. та́лі та́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

таль ж., тех. таль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таль техн. таль, род. та́лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таль, ‑і, ж.

Спец. Падвеснае грузападымальнае прыстасаванне з ручным або маторным прыводам.

[Ад гал. talie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таль (тэхн.) 10/218

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

таль,

падвесны грузападымальны механізм.

т. 15, с. 408

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Таль,

вёска ў Любанскім р-не.

т. 15, с. 408

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Таль (в.) 6/455 (к.), 456; 9/330 (к.); 10/218

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Таль ’талія ў сукенцы’ (Сцяшк. Сл.). Гл. талія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)