талуо́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. талуо́л
Р. талуо́лу
Д. талуо́лу
В. талуо́л
Т. талуо́лам
М. талуо́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

талуо́л, -лу м., хим. толуо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

талуо́л, ‑у, м.

Вуглевадарод; пахучая бясколерная вадкасць, якая выкарыстоўваецца для вырабу выбухных рэчываў, фарбавальнікаў, лекавых прэпаратаў.

[Ад геагр. назвы і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Талуол 1/407; 10/218

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

талуол

т. 15, с. 408

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

талуо́л

(ад ісп. Tolu = назва горада ў Калумбіі + -ол)

арганічнае злучэнне, вуглевадарод араматычнага рада, бясколерная вадкасць са своеасаблівым пахам, якая выкарыстоўваецца для атрымання фарбавальнікаў, выбуховых рэчываў, лекавых прэпаратаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

толуо́л хим. талуо́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метылбензо́л

(ад метыл + бензол)

тое, што і талуол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нітраталуо́л

(ад нітра- + талуол)

арганічнае злучэнне, прадукт замяшчэння атамаў вадароду ў ядры талуолу нітрагрупамі; выкарыстоўваецца для сінтэзу фарбавальнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трынітраталуо́л

(ад гр. tri = трох + nitron = салетра + талуол)

выбуховае рэчыва, якое выкарыстоўваецца для артылерыйскіх снарадаў, мін, авіябомб і на падрыўных работах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)