та́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сярэбраная манета ў Заходняй Еўропе ў 16—19 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́лер

‘манета’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́лер та́леры
Р. та́лера та́лераў
Д. та́леру та́лерам
В. та́лер та́леры
Т. та́лерам та́лерамі
М. та́леры та́лерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́лер I м., тип. та́лер

та́лер II м., ист. (монета) та́лер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лер​I тип. та́лер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лер​II (монета) уст. та́лер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лер ​1, ‑а, м.

Старажытная нямецкая манета.

[Ням. Taler.]

та́лер ​2, ‑а, м.

Спец. Металічная пліта ў друкарскай машыне, на якую ўстанаўліваюць друкарскую форму.

[Ад ням. Teller — талерка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

талер

т. 15, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Талер 1/569; 2/9; 3/85; 7/576; 9/160; 10/213; 11/570

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

та́лер м. гіст. Táler m -s, - (пасля ліч. pl -)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

та́лер​2

(ням. Teller = талерка)

палігр. металічная пліта ў друкарскай машыне, на якую ўстанаўліваюць друкарскую форму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)