таксы

т. 15, с. 395

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

та́кса

‘сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́кса та́ксы
Р. та́ксы та́кс
та́ксаў
Д. та́ксе та́ксам
В. та́ксу та́кс
та́ксаў
Т. та́ксай
та́ксаю		 та́ксамі
М. та́ксе та́ксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

такса́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па таксацыі, па ўстанаўленні таксы¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́кса

‘расцэнка тавараў’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. та́кса
Р. та́ксы
Д. та́ксе
В. та́ксу
Т. та́ксай
та́ксаю
М. та́ксе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́ксавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з устанаўленнем таксы ​1. Таксавая камісія. // Устаноўлены па таксе ​1. Таксавая цана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такса́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Устанаўленне таксы, расцэнак на што‑н., ацэнка чаго‑н.

2. Улік і матэрыяльная ацэнка лесу: вызначэнне запасаў драўніны, аб’ёму дрэў, прыросту і пад.

[Лац. taxatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)