та́зік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́зік та́зікі
Р. та́зіка та́зікаў
Д. та́зіку та́зікам
В. та́зік та́зікі
Т. та́зікам та́зікамі
М. та́зіку та́зіках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́зік, ‑а, м.

Памянш. да таз ​1; маленькі таз. Фартушок надзеўшы, Люда Мые ў тазіку посуду. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таз¹, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Шырокая і неглыбокая круглая металічная або пластмасавая пасудзіна.

Т. для варэння.

|| памянш. та́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́зик м., уменьш. (сосуд) та́зік, -ка м., мі́сачка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

miedniczka

ж. тазік, місачка;

miedniczka nerkowa анат. ныркавая лаханка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)