та́завы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. та́завы та́завая та́завае та́завыя
Р. та́завага та́завай
та́завае		 та́завага та́завых
Д. та́заваму та́завай та́заваму та́завым
В. та́завы (неадуш.)
та́завага (адуш.)		 та́завую та́завае та́завыя (неадуш.)
та́завых (адуш.)
Т. та́завым та́завай
та́заваю		 та́завым та́завымі
М. та́завым та́завай та́завым та́завых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́завы I та́зовый; см. таз I

та́завы II анат. та́зовый; см. таз II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́завы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да таза ​1. Тазавы цэх.

та́завы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да таза ​2. Тазавыя косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Частка шкілета чалавека і жывёлін — касцявы пояс, які апіраецца на ніжнія (у жывёлін — на заднія) канечнасці і з’яўляецца апорай для пазваночніка.

|| прым. та́завы, -ая, -ае.

Тазавыя косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́зовый​I та́завы; см. таз​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́зовый​II та́завы; см. таз​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pelvic

[ˈpelvɪk]

adj.

та́завы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)