тае́мна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
тае́мна тае́мней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тае́мна нареч.

1. та́йно;

2. таи́нственно;

1, 2 см. тае́мны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тае́мна прысл gehéimnisvoll, gehéim

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

таи́нственно нареч. таямні́ча, тае́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́йно нареч. та́йна, тае́мна, патае́мна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потаённо нареч. тае́мна, патае́мна; (тайком) упо́тай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tajemniczo

таямніча, таемна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tajemnie

тайна, таемна, патаемна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hinterbríngen

* vt дано́сіць, тае́мна паведамля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

То́ючыся, то́ючысь ’рабіць што-небудзь таемна’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр.). Да таі́цца (гл.). Аб мене а > о гл. Карскі 1, 94–102.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)