табу́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. табу́нны табу́нная табу́ннае табу́нныя
Р. табу́ннага табу́ннай
табу́ннае		 табу́ннага табу́нных
Д. табу́ннаму табу́ннай табу́ннаму табу́нным
В. табу́нны (неадуш.)
табу́ннага (адуш.)		 табу́нную табу́ннае табу́нныя (неадуш.)
табу́нных (адуш.)
Т. табу́нным табу́ннай
табу́ннаю		 табу́нным табу́ннымі
М. табу́нным табу́ннай табу́нным табу́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

табу́нны и табуно́вы табу́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

табу́нны і табуно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да табуна; які ўтрымліваецца ў табуне. Табунныя коні. Табунная конегадоўля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

табу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Статак коней, а таксама аленяў і некаторых іншых капытных жывёл.

|| прым. табу́нны, -ая, -ае і табуно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

табу́нный табуно́вы, табу́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)