та́бар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́бар та́бары
Р. та́бара та́бараў
Д. та́бару та́барам
В. та́бар та́бары
Т. та́барам та́барамі
М. та́бары та́барах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́бар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Група цыганскіх сем’яў, якія качуюць разам, а таксама іх стан, абоз.

2. Умацаваны лагер казакоў з абозам (гіст.).

|| прым. та́барны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́бар м., в разн. знач. та́бор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́бар, ‑а, м.

1. Група цыганскіх сем’яў, якія качуюць разам, а таксама іх стан, абоз. За ўзгоркам знаходзіцца тавар, у лагчыне раскінуты цыганскія шатры. Каваль. Нарэшце мужчыны засталіся адны — стары Мікола і яшчэ двое цыганоў, барадатыя і злосныя з выгляду. Тавар заціхаў. Чыгрынаў.

2. У мінулым — умацаваны лагер казакаў з абозам. На Буйніцкім полі Налівайка паставіў сваё войска тылам да Дняпра, з трох іншых бакоў абгарадзіўся табарам. Шынклер.

3. Вялікая група людзей, якая размясцілася на часовую стаянку; лагер. Касіць пачыналі з дальніх лугоў і ўпершыню выязджалі туды табарам на ўсе дні сенаўборкі, прыхапіўшы з сабой палаткі і харчы. Хадкевіч.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Табар,

горад у Чэхіі.

т. 15, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

табар,

лагер; вайсковы лагер з абозам; група вандроўных цыганоў.

т. 15, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Табар (цыганскі) 10/188

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Табар (ваенны лагер) 4/95; 10/188

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

та́бар м Láger n -s, -;

цыга́нскі та́бар Zigéunerlager n;

размясці́цца та́барам ein Láger áufschlagen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

та́бар

(чэш. tábor)

1) лагер, стан, абоз у чэхаў, палякаў, румын, венграў;

2) вайсковы лагер з абозам у казакаў 16—17 ст.;

3) група цыганскіх сем’яў, якія разам качуюць, а таксама іх стан, абоз;

4) перан. вялікая група людзей, якія часова размясціліся лагерам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)