Сі́тна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сі́тна
Р. Сі́тна
Д. Сі́тну
В. Сі́тна
Т. Сі́тнам
М. Сі́тне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Сітна

т. 14, с. 424

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Малое Сітна

т. 10, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіта́

1. Сярэднеазёрная водмель, якая прыгодна для рыбалоўства і зарасла чаротам Phragmites communis Trin., сітняком Scirpus lacustrus L. (Віц. Нік. 1895). Тое ж трыста́ (Віц. Нік. 1895).

2. Зараснік сітняку Scirpus lacustrus L (Кузн. Касп., Міёр., Смален. Дабр.). Тое ж сіт, сі́тнік (Выс. Касп., Лёзн., Маг. губ. вед., 1854, № 48, 865, Сал., Слаўг., Стол.), жа́бічы сі́тнік (Стол.), сітнічок (Уш.), сітня́к (Рэч.).

3. Зараснік чароту Phragmites communis Trin. (Віц.). Тое ж сі́тнік (Стол.).

□ в. Сіцяне́ц Староб., р. Сі́ціца каля в. Зімніца Слаўг. і р. Сыціца (1783) каля в. Зімніца Слаўг., в. Сі́тніца Лун., в. Малая Сітна Пол., ур. Сі́тнікі (лог) каля в. Чарнякоўка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)