сірэны - Пошук

Сірэны (атр. жывёл) 7/37; 11/48

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сірэны,

атрад млекакормячых.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сірэны,

старажытнагрэчаскія міфалагічныя напаўжанчыны-напаўптушкі.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сірэ́ны

(н.-лац. sirenia, ад гр. seiren = марская німфа)

атрад буйных водных млекакормячых з ластамі і хваставым плаўніком; жывуць у цёплых морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сірэ́на

‘апарат, прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сірэ́на

‘міфалагічная істота’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папрыгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Прыгнуць усё, многае.

Людзі папрыгіналі галовы ад гуку сірэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сірэ́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагусці́, ‑гудзе; зак.

Разм. Перастаць гусці; адгусці. Перагулі сірэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Механічны свісток, які падае сігналы.

Паравозны г.

2. Працяжны аднастайны гук свістка ці сірэны.

Выходзіць па гудку.

|| прым. гудо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum