сіро́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. сіро́ка сіро́ка
Р. сіро́ка сіро́ка
Д. сіро́ка сіро́ка
В. сіро́ка сіро́ка
Т. сіро́ка сіро́ка
М. сіро́ка сіро́ка

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіро́ка, нескл., м.

Сухі і гарачы паўднёвы або паўднёва-ўсходні вецер у Міжземнамор’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіро́ка нескл., м., метеор. сиро́кко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіро́ка, нескл., м.

Сухі гарачы паўднёвы або паўднёва-ўсходні вецер у Міжземнаморскім басейне. Хутка надвор’е пачало псавацца, моцны сухі сірока загнаў нас на карму. Рамановіч.

[Іт. sirocco.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сірока

т. 14, с. 413

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сиро́кко метеор. сіро́ка нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sirocco [sɪˈrɒkəʊ] n. (pl. -os) сіро́ка (гарачы вільготны вецер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)