сіно́дзік, -а, мн. -і, -аў, м.

У праваслаўнай царкве: кніга запісу імён памерлых для памінання іх у час набажэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіно́дзік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіно́дзік сіно́дзікі
Р. сіно́дзіка сіно́дзікаў
Д. сіно́дзіку сіно́дзікам
В. сіно́дзік сіно́дзікі
Т. сіно́дзікам сіно́дзікамі
М. сіно́дзіку сіно́дзіках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіно́дзік, ‑а, м.

У праваслаўнай царкве — кніжка, у якую запісваюцца імёны памёршых для памінання іх у час набажэнства; памінальная кніга.

[Ад грэч. synodikos — спадарожнае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́дзік

(гр. synodikos = спадарожнае)

памінальная кніга ў праваслаўнай царкве, у якую запісваюцца імёны нябожчыкаў для памінання іх у час набажэнства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сино́дик сіно́дзік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)