сіне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сіне́нне
Р. сіне́ння
Д. сіне́нню
В. сіне́нне
Т. сіне́ннем
М. сіне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіне́нне ср. (действие) сине́ние, си́нька ж.; см. сіні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сініць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сине́ние сіне́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)