сінга́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сінга́л |
сінга́лы |
| Р. |
сінга́ла |
сінга́лаў |
| Д. |
сінга́лу |
сінга́лам |
| В. |
сінга́ла |
сінга́лаў |
| Т. |
сінга́лам |
сінга́ламі |
| М. |
сінга́ле |
сінга́лах |
Крыніцы:
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінга́лы, ‑аў; адз. сінгал, ‑а, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.
Тое, што і сінгальцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)