сімфі́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сімфі́з |
сімфі́зы |
| Р. |
сімфі́за |
сімфі́заў |
| Д. |
сімфі́зу |
сімфі́зам |
| В. |
сімфі́з |
сімфі́зы |
| Т. |
сімфі́зам |
сімфі́замі |
| М. |
сімфі́зе |
сімфі́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сімфі́з
(гр. symphysis = зрашчэнне, непарыўнасць)
зрашчэнне; злучэнне дзвюх касцей слоем храстка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
симфи́з анат. сімфі́з, -зу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)