сілімані́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сілімані́т |
сілімані́ты |
| Р. |
сілімані́ту |
сілімані́таў |
| Д. |
сілімані́ту |
сілімані́там |
| В. |
сілімані́т |
сілімані́ты |
| Т. |
сілімані́там |
сілімані́тамі |
| М. |
сілімані́це |
сілімані́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
сілімані́т
[ад англ. B. Sylliman = прозвішча амер. мінералога (1779—1864)]
мінерал класа сілікатаў шэрага, светла-бурага і бледна-зялёнага колеру, які выкарыстоўваецца ў керамічнай вытворчасці, для атрымання сілуміну.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
силлимани́т мин. сілімані́т, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)