сіліконы

т. 14, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіліко́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіліко́н сіліко́ны
Р. сіліко́ну сіліко́наў
Д. сіліко́ну сіліко́нам
В. сіліко́н сіліко́ны
Т. сіліко́нам сіліко́намі
М. сіліко́не сіліко́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

силико́н хим. сіліко́н, -ну м.;

силико́ны мн. сіліко́ны, -наў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)