назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| сільві́ну | |
| сільві́ну | |
| сільві́нам | |
| сільві́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| сільві́ну | |
| сільві́ну | |
| сільві́нам | |
| сільві́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Празрысты мінерал, падобны да каменнай солі, горка-салёны на смак; хлорысты калій.
[Фр. sylvine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сильви́н
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АЎТЫГЕ́ННЫЯ МІНЕРА́ЛЫ
(ад
мінералы асадкавых горных парод, якія ўтварыліся ў працэсе седыментацыі і літагенезу. Аўтыгеннымі мінераламі з’яўляюцца розныя карбанаты,растваральныя солі, рудныя мінералы, барыт, цэлесцін, палявы шпат, цэаліты, некаторыя гліністыя мінералы. На Беларусі пашыраны ў пародах асадкавага чахла, складаюць саляныя і сульфатныя пароды дэвону Прыпяцкага прагіну (галіт,
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сільвіні́т, ‑у,
1. Асадкавая горная парода, у склад якой уваходзяць
2. Калійнае ўгнаенне, вырабленае з гэтай пароды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтыге́нны
(
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)